Ρούλα Κορομηλά:Άντε πάλι με την εθνική παρουσιάστρια. Αυτοί οι τίτλοι μας έφεραν τα ζόρια που ζούμε

Η Ρούλα Κορομηλά σε μια από τις πραγματικά ελάχιστες συνέντευξει τη αποφάσισε να μιλήσε στην Αλεξάνδρα Τσόλκα .Κάποτε ήταν μόδα διάσημοι να γράφουν μυθιστορήματα ή βιογραφίες, αν και τώρα σχεδιάζουν ρούχα. Εσύ πως αποφάσισες να γράψεις παραμύθια;
«Για την απλή τους φόρμα, τα σύμβολα, την απεριόριστη ελευθερία που δε σε αγκιστρώνει απ το ρεαλιστικό, τους κώδικες που μόνο οι απαιτητικοί αναγνώστες, τα παιδιά, όχι μόνο κατανοούν αλλά και εφευρίσκουν. Στο κόσμο του παραμυθιού, όλα είναι δυνατά και η φαντασία όχι μόνο δεν απαγορεύεται, αλλά αποθεώνεται και είναι ζητούμενο. Το παραμύθι, το παιδικό βιβλίο, οι παιδικές παραστάσεις είναι πολύ απαιτητικά είδη και θέλουν αφοσίωση».
-Έχεις κυκλοφορήσει ήδη, απ την Παρασκευή, τα «Νέφης Συννέφης: Να είσαι πάντα ο εαυτός σου» και το «Ελάφι και το Αγριολούλουδο». Πολλά θέλω να σε ρωτήσω. Μίλησες για αφοσίωση; Πόσο καιρό σου πήρε να αφηγηθείς αυτές τις ιστορίες; ετοιμάζεις αλλά παραμύθια; Τι ήθελες να επικοινωνήσεις με όλα αυτά; Απευθύνονται μόνο σε μικρούς αναγνώστες και τι ηλικίας;
«Ε, ε, ε! Σιγά! Ένα, ένα. Λοιπόν, για να γράψω τα παραμύθια αυτά, δεν μου πήρε καιρό. Κάποια απογεύματα το καλοκαίρι, που με έβρισκε το πρωί μπροστά στο κομπιούτερ και συνειδητοποιούσα πως είχα χάσει το χρόνο και είχε ξημερώσει. Έφευγα σε δάση, δέντρα σοφά που μιλάνε, σύννεφα που ταξιδεύουν σε γαλάζιους ουρανούς και σε κόσμους που το καλό πάντα νικάει, όπως έτσι θα πρεπε να συμβαίνει και στη ζωή. Το ευχαριστήθηκα, εδώ που τα λέμε. Η διαδικασία όμως, ώσπου να φτάσω στη λευκή σελίδα και να καθίσω να γράψω, μου πήρε πολύ χρόνο. Όλα γίνονται ιστορίες και οι μικροί ήρωες ήθελαν να αποκτήσουν φωνή και να υπάρξουν. Τους ξεκαθάριζα μέσα μου, χωρίς μολυβί και χαρτί, τους γνώριζα και ενώ νόμιζα πως είναι δικοί μου, ξαφνικά αυτοί γίνονταν αυτόνομοι. Πλάσματα κανονικά, που έκαναν ότι ήθελαν και αυτοί με πήγαιναν κάπου. Σα σε ένα παράλληλο σύμπαν να υπήρχαν πράγματι και περίμεναν απλά. Τι άλλο ρώτησες; Α! ναι. Γύρω στον ένα χρόνο ετοιμάζονται αυτές οι ιστορίες. Τα δυο βιβλία κυκλοφόρησαν ενώ περιμένει τη σειρά του ο σκανταλιάρης «Σάκης ο Φαρασάκης», που φυσικά είναι ένα φαράσι που ανατριχιάζει με τη σκόνη και αποφεύγει να καθαρίζει, ένα πιάνο που τα πλήκτρα τσακώνονται με την ουρά, ένας ξύλινος στρατιώτης που παίζει μαζί του ένα κορίτσι, όμως. Αυτά είναι έτοιμα, γραμμένα και στη σειρά για παραγωγή. Ετοιμάζω όμως και ένα διαφορετικό βιβλίο. Μια έκδοση απαιτήσεων, με ένα παραμύθι φαντασίας, αλλά πιο σκοτεινό, αν θες, σε μορφή που δεν έχει παρουσιαστεί ακόμη στην Ελλάδα. Μη πω αλλά ώσπου να σταθεί η δουλειά, γιατί αφορά και σ άλλους ανθρώπους, σε καλλιτέχνες με σπουδαία εκφραστικότητα…»…
-Τα βιβλία που μόλις κυκλοφόρησαν, τι ιστορίες αφηγούνται;
«Το ένα, το πρώτο και πολύ αγαπημένο μου, ο Νέφης, μιλάει για τις αλλαγές που συμβαίνουν, στο σώμα, στη ζωή, στην εξέλιξη μας και πως θα προσπαθήσουν να μας αλλοιώσουν καταστάσεις και άλλα πλάσματα. Όμως σημασία έχει πάντα να είσαι ο εαυτός σου και να ξέρεις πως όλα αλλάζουν και τίποτα δεν χάνεται. Ειδικά η αγάπη. Και πως ότι φαίνεται να τελειώνει απλά ξαναρχίζει σε άλλη μορφή».

-Και το «Ελάφι και το αγριολούλουδο»;
«Είναι μια ιστορία αγάπης, έρωτα, θυσίας, αφοσίωσης, μονόπλευρης λατρείας, φιλίας. Και τελικά αυτό που έχει σημασία είναι εσύ να μπορείς να αγαπάς και να διατηρείς το σπουδαίο αυτό χάρισμα και εκείνο θα σου γυρίσει πίσω. Ανέφικτο δεν υπάρχει στα αισθήματα, ούτε απελπισμένο, ούτε χαμένο. Όλα είναι όφελος. Ακόμα, να ξέρουμε πως ό,τι δείχνει ευάλωτο και εύθραφστο μπορεί να κρύβει τεράστια δύναμη μέσα του».
-Είναι θλιμμένες ιστορίες;
«Καθόλου. Είναι αισιόδοξες και τρυφερές. Φτιαγμένες να τις διαβάζουν σε αγκαλιές μαμάδες στα παιδιά τους, με φωνές σα χάδι, ψιθυριστές. Αλλά εγώ θα μιλάω για κάτι που ετοίμασα; Οι δουλειές μιλούν από μόνες τους, δεν θέλουν παρουσιάσεις».
-Εσύ η εθνική παρουσιάστρια το λες αυτό;
«Άντε, πάλι με την εθνική παρουσιάστρια. Αυτοί οι τίτλοι, οι ετικέτες, είτε για καλό, είτε για κακό, μας φέρανε τα ζόρια που ζούμε σήμερα. Όλοι αρχίσαμε να κρίνουμε, να επικρίνουμε, κυρίως και να μη παράγουμε έργο. Ομαδοποιήσαμε και απλουστεύσαμε. Και τώρα; Με την οικονομική κρίση, έχουμε θέματα αξιακά, πολιτικά, σχέσεων, όλα. Γιατί να μη το πω εγώ δηλαδή αυτό; Η τηλεόραση, η διαφήμιση, τα μέσα, οι επιβολές από πάνω, άμα κάτι δεν αξίζει λίγο καιρό μπορεί να κοροϊδέψει, μετά όμως, θα χαθεί. Θα εξαφανιστεί. Και αυτό είναι κανόνας με εφαρμογές σε όλη τη ζωή, όχι μόνο στα επαγγελματικά. Και αυτή είναι η εμπειρία μου για να μη στα πολυλογώ».


Πηγή :newpost.gr