Άποψη: Βρείτε το σύνθημα!

άρθρο του Σταύρου Θεοδωράκη στο Protagon.gr
Την Πέμπτη το βράδυ στην παρουσίαση του βιβλίου του Γιάνη Βαρουφάκη «Κρίσης Λεξιλόγιο», ο Αλέκος Παπαδόπουλος έκανε ένα απλό ερώτημα: ποιο είναι το καθοδηγών τη χώρα πνεύμα;  Δεν ξέρω αν έφταιγε το φεγγάρι ή η ησυχία της νύχτας αλλά το ερώτημα ήχησε συγκλονιστικά στα αυτιά μου. Ποιο είναι το πνεύμα που καθοδηγεί τη χώρα; Δεν ρώτησε τον Γιάνη (ούτε τον Ξυδάκη, ούτε τον Χωμενίδη που συμμετείχαν στην παρουσίαση του βιβλίου) το ερώτημα ήταν για όλους μας. Και πρώτα από όλα προς τον Παπανδρέου που εκείνες τις ώρες κυοφορούσε ανασχηματισμό. Ο  πρωθυπουργός όμως με τις αποφάσεις του, όχι μόνο δεν απάντησε στο ερώτημα του κυρ Αλέκου, αλλά περιέπλεξε ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Μπορεί να ηρέμησε την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ - όπως έγραψαν οι κυριακάτικες εφημερίδες – αλλά ποιος νοιάζεται; Ποιος δίνει έστω και μια δεκάρα για την δυσαρέσκεια ή την ευαρέσκεια της Αράπογλου ή του Κουκουλόπουλου. Και ο Καραμανλής άλλωστε μέχρι την παταγώδη πτώση του, είχε με το μέρος του την κοινοβουλευτική του ομάδα, αυτό από τι τον γλύτωσε;

Κάθε ανασχηματισμός του Παπανδρέου είναι και μια αρνητική έκπληξη. Ο προηγούμενος έγινε για να φύγει … η Μπατζελή και αυτός έγινε για να έρθει ο Βενιζέλος. Τα υπόλοιπα ήταν απλώς καραμπόλες. Ο Παπακωνσταντίνου πήγε στο υπουργείο Περιβάλλοντος! Σε ένα υπουργείο που ούτε ήθελε να πάει, ούτε ξέρει τι να το κάνει. Αν είχε κάποια χρησιμότητα ο Παπακωνσταντίνου αυτή θα ήταν πέριξ του υπουργείου Εξωτερικών. Τόσους μήνες ήταν αγκαλιά με τα «ξένα κέντρα» (για άλλους καλώς, για άλλους κακώς). Αυτόν έμαθαν, αυτόν εμπιστεύθηκαν. Αντί λοιπόν να τον χρησιμοποιήσουμε ως στήριγμα του Βενιζέλου στο εξωτερικό, τον στέλνουμε στο Περιβάλλον. Να κάνει τι; Να γίνει ο «πράσινος Γιώργος»; Η «πράσινη Τίνα» αν ξεπεράσει κανείς τον αρχικό του δισταγμό – από πού ξεφύτρωσε αυτή; - αποδείχθηκε η ιδανική υπουργός περιβάλλοντος. Η πράσινη υπουργός που έπρεπε να εφεύρουμε. Και «κολλημένη» με το περιβάλλον και με άγνοια κινδύνου για τους λύκους που κυκλοφορούν στη πόλη. Αρκεί να θυμηθεί κανείς ποιοι την πολέμησαν, για να καταλάβει ότι ήταν στο σωστό δρόμο. Μέχρι και την νομιμοποίηση των αυθαιρέτων είχε το σθένος να αρνηθεί στον υπουργό Οικονομικών Παπακωνσταντίνου (αλήθεια τι θα κάνει τώρα ο … νέος υπουργός περιβάλλοντος;). Ενώ συγκρούστηκε με τους μισούς βουλευτές, προσπαθώντας να περιορίσει τη δόμηση στις περιοχές NATURA. Οι «δεξιοί» βλέποντας τους δασικούς «της» χάρτες (οι πρώτοι της μεταπολίτευσης!) και την πρόταση της για ένα κέντρο χωρίς αυτοκίνητα, την «έβριζαν», «ουτοπίστρια», «οικολόγο», «ακτιβίστρια» -ναι σαν βρισιά τα έλεγαν!

Και ο Παπανδρέου αντί να πει «έχω και μια που δεν σκέπτεται σαν πολιτικός» - δεν του έμειναν άλλωστε και πολλά να υπερηφανευθεί - την έδιωξε για να κάνει το χατίρι πέντε, έξη επαρχιωτών –στην νοοτροπία – βουλευτών.

Βέβαια το ερώτημα για «το καθοδηγών πνεύμα της χώρας» δεν ήταν μόνο στους πολιτικούς. Η παρουσίαση του βιβλίου του Γιάνη γινόταν κοντά στο Σύνταγμα, λίγο ευνοϊκό άνεμο να είχε, και το ερώτημα θα έφτανε στους ανέντακτους «Αγανακτισμένους». Λέω ανένταχτους για να τους διαχωρίσω από τους κρυφοκομματικούς αγανακτισμένους που προσπαθούν να «καπελώσουν» τις πλατείες. Την προηγούμενη εβδομάδα άκουσα έναν από τους ακροαριστερούς ρήτορες των συνελεύσεων να ρωτάει τι θα κάνουμε αν επέμβει ο ευρωστρατός (δεν του έφτανε η ελληνική αστυνομία του μεγαλοϊδεάτη, πίστεψε ότι έχει τέτοιο εκτόπισμα που θα επέμβει ο ευρωστρατός). Εδώ λοιπόν όντως κάποιος πρέπει να επέμβει και να θέσει το σωστό ερώτημα. Ποιο είναι το πνεύμα που (πρέπει να) καθοδηγεί τη χώρα; Την δεκαετία του 70 το πνεύμα ήταν η «ελευθερία για όλους», για κάποιους όμως ήταν και το «βόλεμα για όλους». Τη δεκαετία του 80 ήταν η «κοινωνική δικαιοσύνη» αλλά και η «επανάσταση των μικρομεσαίων». Την δεκαετία του 90 προείχε το «Life Style» μετά ο «εκσυγχρονισμός», η «ΟΝΕ», το «Ολυμπιακό πνεύμα» κοκ. Σήμερα ποιο είναι «το καθοδηγόν πνεύμα»; Οι πολιτικοί έχουν στερέψει. Όχι «καθοδηγόν πνεύμα» δεν διαθέτουν αλλά ούτε καν πνεύμα. Οι υπόλοιποι έχουμε να δώσουμε κάποια απάντηση; Άλλωστε και ο πνευματικός πατέρας του κινήματος των «Αγανακτισμένων» ο Στεφάν Εσέλ μας κάλεσε ήδη να ξεπεράσουμε το «Αγανακτήστε» και να πάμε στο «Στρατευτείτε». Παρεμπιπτόντως ο 94 χρονος γάλλος επιμένει ότι η στράτευση στην Οικολογία είναι ίσως η διέξοδος που αναζητάμε. Είναι; Ας προσπαθήσουμε να δώσουμε μια απάντηση. Ή ας επαναλάβουμε τουλάχιστον, όλοι το ερώτημα. Ποιο είναι το πνεύμα που (πρέπει να) καθοδηγεί τη χώρα; Ακόμα και ως ερώτημα είναι μια περιεκτική απάντηση στις αδιέξοδες σκέψεις που κυκλοφορούν.