Επιστροφή στο προσκήνιο, μέσω του θεάτρου αυτή τη φορά, για το δημοφιλή ηθοποιό και σκηνοθέτη που μίλησε για τη στροφή στην καριέρα του αλλά και την τηλεόραση. Ο Χριστόφορος που υποδύεται το Μότσαρτ στην παράσταση «Αμαντέους» του Πίτερ Σάφερ, που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη στο Θέατρο «Βρετάνια», έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα «Real News». Μεταξύ άλλων μίλησε για:
Το ρόλο που υποδύεται: «Ο ήρωας είναι ένα παιδί με ακραίες αντιδράσεις και μια αφέλεια σχεδόν ανισόρροπη, σε σχέση πάντα με τις δημιουργίες του. Υπάρχουν ακόμα στιγμές που μου είναι δύσκολο να αφεθώ σε όλο αυτό το ανάλαφρο, ρευστό στοιχείο. (..) Είναι ένας ρόλος που απαιτεί να αφήσεις για λίγο στην άκρη όλες τις ανασφάλειες και το ναρκισσισμό που κάθε ηθοποιός κουβαλάει. Ελπίζω να τα καταφέρω».
Το πόσο σημαντική είναι γι' αυτόν η αναγνώριση: «Η δημιουργία δεν είναι συνώνυμο της επιτυχίας, ούτε ποτέ η επιτυχία είναι η μήτρα μιας ιδέας. Η προβολή και η αναγνώριση έπονται της δημιουργίας και, εννοείται, όχι πάντα. Ακόμα κι όταν αυτό είναι το ζητούμενό του».
Σχόλιο: Ένας εξαιρετικά αγαπητός και ταλαντούχος άνθρωπος (σεναριογράφος-ηθοποιός-σκηνοθέτης) με πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό του που, όσα και αν ακούει από "διάφορους", φροντίζει να γίνεται συνεχώς καλύτερος μέσα από νέα πράγματα και νέες δουλειές. Μαζί σου Χριστόφορε, go on !!!
Διαβάστε την συνέχεια της συνέντευξης εδώ:
Για την τηλεόραση: «Δε με χαροποιούν τα πράγματα όπως έχουν γίνει στην τηλεόραση. Ο χώρος για να κάνω αυτά που θέλω σχεδόν εξαφανίστηκε. Όλο αυτό, όμως, με κάνει να ονειρεύομαι κάποια δεδομένα».
Για τις αντιδράσεις του ΕΣΡ σε σίριαλ που έχει σκηνοθετήσει: «Είμαι υπέρ του οτιδήποτε διέπεται από φαντασία και δεν προσβάλλει το θεατή. Ούτε η πρόκληση είναι το ζητούμενό μου, ούτε φυσικά η δήθεν σεμνοτυφία που υπάρχει άφθονη γύρω μας. (...) Η τέχνη για μένα έχει να κάνει με πιο εσωτερικά θέματα, που εκφράζονται μέσα από αυτήν. Και πολύ μα πολύ αργότερα εκτιμώνται αυτές οι εκφράσεις».
Για τις δηλώσεις του Χρήστου Λούλη ότι είναι «τηλεοπτικός ηθοποιός»: «Νομίζω ότι ο Χρήστος δεν είχε ως αρχικό στόχο να προσβάλλει. Ή αν είχε κάτι τέτοιο στο μυαλό του, τότε προφανώς πια έχουμε άλλον τρόπο έκφρασης. Όμως ανεξάρτητα από τον Χρήστο, με τα χρόνια διαπιστώνω πως τελικά για μένα το ταλέντο έχει αξία όχι μόνο πάνω στη σκηνή αλλά και κάτω από αυτήν. Αλλιώς είναι μισό. Αυτό αφορά όλους μας είτε θεωρούμαστε "τηλεοπτικοί" είτε "θεατρικοί" ηθοποιοί. Όλα τα υπόλοιπα είναι ανούσιες ετικέτες που κάποιοι στο χώρο τις έχουν ανάγκη για να επιπλέουν ψυχικά. Εγώ προτιμώ να κολυμπάω παρά να επιπλέω — κι ας πνίγομαι κάποιες φορές».
Για τις έντονες συμπάθειες αλλά και αντιπάθειες στο πρόσωπό του: «Απλά το ζω, με τις καλές και τις κακές στιγμές, Μερικά πράγματα όσο κι αν θες, δεν αναλύονται ούτε εκλογικεύονται. Βιώνονται μόνο».
to tvneanowonextreme teleiose
ΑπάντησηΔιαγραφή