Σταύρος Θεοδωράκης:Εδώ ο κόσμος χάνεται…

Κείμενο του Σταύρου Θεοδωράκη στο Protagon.gr

Όποιος πολιτικός της Νέας Δημοκρατίας είναι περήφανος για το παρελθόν του (και κυρίως για τους 67 μήνες της γαλάζιας διακυβέρνησης) να σηκώσει το χέρι του! Ουδείς; ΟΚ, τέλος.

Το άρθρο αυτό θα μπορούσε να τελειώσει λοιπόν εδώ. Θα γράψω όμως δυο τρεις κουβέντες ακόμη, γι’ αυτούς που κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν σε ποια κατάσταση είναι η χώρα και αναλίσκονται σε σκυλοκαβγάδες για το παρελθόν. Ας τα πάρουμε λοιπόν από την αρχή. Βγήκε η Μπακογιάννη και ανακοίνωσε ότι κάνει κόμμα. Μπλα μπλα δημοκρατία μπλα μπλα συμμαχία μπλα μπλα αλλαγή. Και εκεί που περίμενες να πυροδοτηθεί μια συζήτηση στη κεντροδεξιά παράταξη για το «τι πρέπει να κάνουμε» (για τη χώρα όχι για το κόμμα) βγαίνουν οι υπουργοί του Καραμανλή και μαλώνουν για το ’65, το ’90, το ’93, το 2000, το 2006.

Η επίσημη Νέα Δημοκρατία μάλιστα για να τονώσει το ενδιαφέρον των πολιτών επανέφερε το θέμα της… αποστασίας! Κάτι σαν πλάκα μου κάνουν τώρα. Παραβλέπω το γεγονός ότι είναι αστείο να θέτει θέμα αποστασίας το κόμμα που έχει αρχηγό τον πάλαι ποτέ ηγέτη της Πολιτικής Άνοιξης και αντιπρόεδρο τον πάλαι ποτέ ηγέτη του Κινήματος Ελευθέρων Πολιτών και ερωτώ: πιστεύουν ειλικρινά στο επιτελείο του Αντώνη Σαμαρά ότι η κουβέντα για την κομματική νομιμότητα ενδιαφέρει κανέναν άλλο εκτός ίσως τους υπαλλήλους της Ρηγίλλης; Αν όντως το νομίζουν τότε κάποιος πρέπει να τους μιλήσει, χωρίς ταμπού, για τα εκλογικά αποτελέσματα.

Πως χάθηκε μετά από 25 χρόνια και η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη επειδή ακριβώς οι κομματικοί τους υποψήφιοι είχαν απέναντι τους μη κομματικούς Καμίνη και Μπουτάρη. Και το ίδιο έγινε σε ουκ ολίγα «συντηρητικά κάστρα» της χώρας. Ο κόσμος λοιπόν αδιαφορεί - για να μην πω μια βαρύτερη έκφραση - για το ποιος υπηρετεί την κομματική νομιμότητα και ποιος είναι πιστός στον αρχηγό. Αυτά πια - και επιτέλους - δεν είναι προσόντα. Ο Παπανδρέου φαίνεται ότι το κατάλαβε και κέρδισε ανεπάντεχα ακόμη και την Πελοπόννησο. Η Ρηγίλλης πότε θα το καταλάβει; Ή δεν τη ενδιαφέρει τι λέει ο κόσμος και της αρκεί που την χειροκροτούν οι κύκλοι (άλλο ανέκδοτο και αυτό) του Καραμανλή;