Αντώνης Κανάκης:«Κερασάκι στην τούρτα η απόφαση του ΕΣΡ»

Ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που συνηθίζουν να εκφράζουν τη γνώμη τους και την άποψή τους χωρίς κανέναν φόβο, αλλά με πάθος. Κάτι το οποίο είδαμε άλλωστε για ακόμα μία φορά να συμβαίνει και την εβδομάδα που μας πέρασε με αιτία το πρόστιμο που επέβαλε το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης στην εκπομπή «Ράδιο Αρβύλα»
-Η σάτιρα που ασκήσατε πριν από λίγες ημέρες μέσα από την εκπομπή σε σχέση με τους Ελληνες βουλευτές, και τα πολυσυζητημένα σκάνδαλα, έγινε η αιτία για να επιβληθεί στο «Ράδιο Αρβύλα» ένα πρόστιμο ύψους 50.000 ευρώ από το ΕΣΡ. Η απόφαση αυτή πραγματικά είδαμε να σε βγάζει εκτός εαυτού...
Ναι, γιατί όπως και εσείς ελπίζω, και όπως και κάθε άνθρωπος με τη βασική αίσθηση δημοκρατίας και σεβασμού της ελευθερίας του λόγου, τη θεώρησα αυτήν την απόφαση απαράδεκτη. Μετά από μια σειρά βέβαια απίστευτων και εξοργιστικών αποφάσεων του ΕΣΡ, αυτή η απόφαση νομίζω, σαν κερασάκι στην τούρτα, είναι μία από τις πιο προκλητικές, αντιδημοκρατικές και απίστευτες αποφάσεις που έχει πάρει ποτέ αυτή η ολοκληρωτική, τύπου αποφασίζουμε και διατάζουμε, ανεξάρτητη (πόσο αστείο ακούγεται αυτό!) αρχή! Αν προσθέσεις δε ότι, όπως τελικά αποδείχθηκε, δεν υπήρχε καμία καταγγελία του βουλευτή Τζαβάρα, όπως ο πρόεδρος του ΕΣΡ επίσημα ισχυριζόταν, και συνυπολογίσεις το ότι νομικός, επιστημονικός συνεργάτης του ΕΣΡ εγγράφως εισηγήθηκε πως δεν υπάρχει κανενός είδους παράβαση από την εκπομπή και πως δεν πρέπει να επιβληθεί κανενός είδους ποινή, τότε ο υπερβάλλων ζήλος αυτών των βασιλικότερων του βασιλέως κυρίων του ΕΣΡ για επιβολή προστίμου γίνεται κάτι παραπάνω από ύποπτος. Γίνεται επικίνδυνος για μια δημοκρατική κοινωνία! Τα μέλη του ΕΣΡ σε δημοκρατικό και πνευματικό επίπεδο θα έπρεπε να ντρέπονται για την απόφασή τους αυτή!...
«Δώσε εξουσία σε έναν άνθρωπο, να δεις τι άνθρωπος είναι...».

Πιστεύεις πως κουβαλάς μια ευθύνη για τη γνώμη που μπορεί να διαμορφώνεις στον κόσμο μέσα από τις εκπομπές σου;

Κοίταξε, εγώ εκπροσωπώ τον εαυτό μου και κανέναν άλλον. Λέω αυτά που πιστεύω, λέω τα πράγματα που έχω μέσα μου και με χαρά πολλές φορές διαπιστώνω ότι πολλοί άνθρωποι συμφωνούν με αυτά ή βρίσκουν τον εαυτό τους να εκφράζεται μέσα από αυτά, όπως και με πολλή χαρά διαπιστώνω όταν κάποιοι άνθρωποι διαφωνούν με αυτά και εκφράζουν μια αντίθετη άποψη, όμως μπαίνουν στη διαδικασία να τα ακούσουν, να τα σκεφτούν και να προβληματιστούν. Επίσης, θέλω να πιστεύω, αν και δεν είναι πάντα έτσι, πως οι άνθρωποι δεν επηρεάζονται από τις γνώμες των άλλων, αλλά διαμορφώνουν τη δική τους γνώμη, ακούγοντας και λαμβάνοντας υπόψη χίλιες δυο απόψεις, χίλια δυο ερεθίσματα ή χρησιμοποιώντας την ίδια τους την εμπειρία. Υπό αυτήν την έννοια, λοιπόν, η απάντησή μου στην ερώτηση είναι και ναι και όχι. Από την άλλη υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μου, σαν ένας αυτόματος μηχανισμός που λειτουργεί υποσυνείδητα και μου υπενθυμίζει συνεχώς το γεγονός πως οτιδήποτε εκφράζω ως άποψη απευθύνεται σε μια πολύ μεγάλη μερίδα του κόσμου και, μάλιστα, από ένα πολύ ισχυρό μέσο όπως η τηλεόραση. Ο,τι κι αν σημαίνει αυτό, αυτός ο αυτόματος μηχανισμός μού το θυμίζει.

Αλήθεια, μικρός τι ήθελες να γίνεις; Γιατί η κατηγορία τηλεοπτικός αστέρας στον επαγγελματικό προσανατολισμό μάλλον δεν υπήρχε (γέλια)...

Τηλεοπτικός αστέρας σίγουρα δεν υπήρχε, αλλά μου άρεσε πάρα πολύ το ραδιόφωνο. Για μένα όλα ξεκίνησαν από το ραδιόφωνο και τη μουσική και, βέβαια, συνεχίζω και με τα δύο. Στη συνέχεια μπήκε και η τηλεόραση στη ζωή μου, γιατί γενικότερα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και επικοινωνίας με τον κόσμο με γοήτευσαν και μου άρεσαν από πάρα πολύ μικρή ηλικία. Στα 11-12 μου χρόνια ξεκίνησα να έχω δικό μου πειρατικό σταθμό και από εκείνη την εποχή ήξερα ότι ήθελα να ασχοληθώ με το ραδιόφωνο και με την τηλεόραση και γενικότερα με την επικοινωνία με τον κόσμο μέσω αυτών των μέσων. Οπότε λίγο πολύ ο επαγγελματικός προσανατολισμός ήταν προαποφασισμένος.


«Χαρά μας να μας λένε τηλεοπτική συμμορία»
«Ράδιο Αρβύλα»... Εχουν καταφέρει να γίνουν το αγχολυτικό μας! Εχουν καταφέρει από μια τηλεοπτική, συνήθεια, να γίνουν... «μανία». Η τηλε-συμμορία του Αντώνη Κανάκη σε μία δύσκολη τηλεοπτική χρονιά έχει καταφέρει να σηκώσει στους ώμους της το βάρος του βραδινού προγράμματος του καναλιού του Αμαρουσίου, βάζοντας για τα καλά πλάτη. Η ανδροπαρέα του ΑΝΤ1, λίγο πριν μας ευχηθεί «καλό καλοκαίρι», με μια... φωνή απαντά στις ερωτήσεις μας!

- «Ράδιο Αρβύλα» τρία χρόνια μετά... Αλήθεια, αυτή η τηλεοπτική συνύπαρξη για εσάς πόσο εύκολη ήταν;

Ηταν πάρα πολύ εύκολη, γιατί είμαστε πάρα πολλά χρόνια φίλοι, κάνουμε πολλά χρόνια παρέα, είμαστε πάρα πολλά χρόνια συνεργάτες, δημιουργούμε μαζί από την εποχή του ΑΜΑΝ. Εχουμε κλείσει περίπου δεκατέσσερα-δεκαπέντε χρόνια φιλίας και συνεργασίας, οπότε αντιλαμβάνεστε ότι η τηλεοπτική συνύπαρξη ήταν πολύ εύκολη. Ακόμη και ο Στάθης, που δεν ήταν μαζί μας από τα παλιά, είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζουμε επίσης πάρα πολλά χρόνια και έτσι δέσαμε.

- Για να μπορέσουν τέσσερις άνθρωποι να δεθούν τόσο άρρηκτα μεταξύ τους και να ξεκινήσουν παρέα ένα δύσκολο και μακρινό τηλεοπτικό ταξίδι, πρέπει να...

Πρέπει να δέσουν κατευθείαν στο επίπεδο της χημείας, είτε να έχουν δέσει πολύ καιρό πριν, όπως στη δική μας περίπτωση, να είναι δηλαδή πολλά χρόνια φίλοι, να έχουν αποδείξει ο ένας στον άλλο πολλά πράγματα, να αλληλοσυμπληρώνονται, να είναι μια ωραία δημιουργική παρέα.

- Η τηλεόραση είναι ένα άκρως ανταγωνιστικό μέσο... Εσείς με τον ανταγωνισμό πώς τα πάτε;

Εμείς με τον ανταγωνισμό δεν τα πάμε ιδιαίτερα καλά, τα πάμε όμως πολύ καλά με τον συναγωνισμό και αυτό κάνουμε στο «Ράδιο Αρβύλα». Σε καμία περίπτωση δεν ανταγωνιζόμαστε, αλλά συναγωνιζόμαστε. Δεν υπάρχει ίχνος ανταγωνιστικότητας μεταξύ των ανθρώπων που αποτελούν το «Ράδιο Αρβύλα».

- Πώς έχετε καταφέρει να κρατήσετε το μικρόβιο του ανταγωνισμού μακριά από την τηλεοπτική σας παρέα;

Εχουμε καταφέρει να το κρατήσουμε μακριά, γιατί δεν έχουμε μολυνθεί ποτέ από αυτό το μικρόβιο σαν άνθρωποι. Ισως έχει να κάνει με το ότι είμαστε πάρα πολλά χρόνια εργάτες αυτής της υπόθεσης, δουλεύουμε δηλαδή πολύ σκληρά, δημιουργούμε πάντα τις εκπομπές που παρουσιάζουμε. Ολο αυτό το πράγμα έχει πολύ σκληρή δουλειά, και όλη αυτή η συνθήκη σκληρής δουλειάς δεν σου αφήνει περιθώρια για τέτοιου είδους συμπεριφορές. Ισως και γιατί σαν άνθρωποι δεν έχουμε να αποδείξουμε ιδιαίτερα πράγματα, χαιρόμαστε με την επιτυχία του φίλου και του συνεργάτη μας και γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο μοναδικός τρόπος για να βγεις κερδισμένος, είναι να βγει κερδισμένη ολόκληρη η ομάδα...

- Πιστεύετε πως ο ανταγωνισμός είναι σύμπτωμα περισσότερο της... γυναικείας φύσης;

Λυπούμαστε, αλλά δεν θα σας απαντήσουμε σε αυτήν την ερώτηση, γιατί έχει αποδείξει το παρελθόν περίτρανα ότι οτιδήποτε πεις για τις γυναίκες κάποια στιγμή στο μέλλον θα χρησιμοποιηθεί εναντίον σου!

- Υπάρχουν μοιρασμένοι ρόλοι στο «Αρβύλα» κάθε φορά που είναι να βγείτε στον αέρα, έτσι ώστε να κρατηθούν κάποιες ισορροπίες;

Προφανώς υπάρχουν, αλλά δεν συνέβη αυτό συνειδητά. Αυτόματα μοιράστηκαν, αυτόματα νιώθαμε ο καθένας ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος του και με έναν αυτόματο μηχανισμό τηρούνται αυτοί οι ρόλοι.

Ο καθένας μας είναι διαφορετικός, έχει διαφορετική σημασία στην εκπομπή και όλο αυτό το πράγμα βγαίνει αυτόματα στον αέρα. Και έτσι πρέπει να γίνεται, γιατί πιστεύουμε ότι αυτό που αποκαλούμε ρόλος, εντός ή εκτός εισαγωγικών, λειτουργεί καλύτερα όταν προκύπτει αυτόματα.

- Μετά τις τρεις σεζόν που κάνετε καθημερινή παρέα, η φετινή χρονιά για εσάς ήταν πιο εύκολη, πιο δύσκολη ή πιο περίεργη;

Η φετινή χρονιά ήταν καταπληκτική για εμάς, τη χαρήκαμε πάρα πολύ, δεν ήταν ούτε πιο εύκολη ούτε πιο δύσκολη ούτε πιο περίεργη.

Ηταν απλά καταπληκτική. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι το «Ράδιο Αρβύλα» πέρασε μια πολύ δημιουργική χρονιά φέτος.

- Ηταν η χρονιά που νιώσατε πως απελευθερωθήκατε τηλεοπτικά περισσότερο;

Οχι, δεν ήταν η χρονιά που απελευθερωθήκαμε περισσότερο, γενικότερα είμαστε απελευθερωμένοι σαν άνθρωποι, σαν δημιουργοί και νομίζουμε και σαν τηλεοπτικές παρουσίες, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, από την εποχή τού «Κομφούζιο», αν θέλετε. Οπότε όχι, δεν είχαμε την ανάγκη να απελευθερωθούμε περισσότερο.

- Πολλοί σας αποκαλούν χαριτολογώντας «τηλεοπτική συμμορία». Νιώθετε λιγάκι κάπως έτσι;

Συμμορία; Δεν ακούγεται άσχημο! Οταν χρησιμοποιείς τη λέξη συμμορία με αυτόν το γλυκό τρόπο, ακούγεται πολύ όμορφα. Με αυτήν την έννοια, χαρά μας να μας αποκαλούν τηλεοπτική συμμορία.

- Τι σημαίνει για εσάς επιτυχία;

Επιτυχία για εμάς σημαίνει να είμαστε καλά με τον εαυτό μας, να είμαστε χαρούμενοι και περήφανοι για αυτό που κάνουμε, να μας γεμίζει και να έχουμε αναπτύξει μια σχέση εμπιστοσύνης και εκτίμησης με τους αποδέκτες της δουλειάς μας.

- Νιώθετε πως κάθε βράδυ μπορεί εσείς να λέτε στον αέρα ό,τι θα ήθελε να πει ο κόσμος δημοσίως για όλα αυτά που τραβάει; Αποτελείτε δηλαδή κατά κάποιον τρόπο τη φωνή των τηλεθεατών;

Σε καμία περίπτωση δεν αποτελούμε και δεν θέλουμε να αποτελούμε τη φωνή κανενός, εκπροσωπούμε αποκλειστικά και μόνο τους εαυτούς μας. Η «φωνή του κόσμου» κ.τ.λ., μακριά από εμάς. Λέμε απλά αυτά που πιστεύουμε και είμαστε σίγουροι ότι υπάρχουν εκεί έξω πολλοί άνθρωποι που είτε συμφωνούν είτε διαφωνούν.

- Εκείνοι τι σας λένε στον δρόμο;

Η αλήθεια είναι ότι οι συναντήσεις μας με τους ανθρώπους που μας παρακολουθούν είναι πολύ ζεστές, είναι σαν να είμαστε φίλοι πολλά χρόνια.

Μας εκφράζουν με έναν πολύ γλυκό και τρυφερό τρόπο την αγάπη τους και τους ευχαριστούμε πάρα πολύ για αυτό.

Κάποιοι «δήθεν» ενοχοποιούν ακόμη και το γέλιο

-Οι Ελληνες σε περίοδο κρίσης έχουν χιούμορ;

Οι Ελληνες φυσικά και έχουν χιούμορ σε περίοδο κρίσης. Οι δύσκολες αυτές χρονικές στιγμές, που -αν τις φιλοσοφήσουμε- δεν είναι τελικά και τόσο δύσκολες, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα, οι δύσκολες αυτές λοιπόν χρονικές στιγμές πάντα ευνοούν, και ειδικά στην Ελλάδα, το χιούμορ. Γιατί χρησιμοποιείται ως άμυνα, ως στάση ζωής, ως διαχείριση όλης αυτής της δυσκολίας.

- Το γέλιο είναι βάλσαμο;

Ναι, φυσικά είναι βάλσαμο το γέλιο. Το γέλιο είναι πάρα πολλά πράγματα, ένα από αυτά είναι ότι είναι και βάλσαμο, είναι καταφύγιο, είναι αντικαταθλιπτικό, είναι πολλά πράγματα.

- Είναι τρόπος για να αποφύγουμε το... ντιβάνι του ψυχιάτρου;

Ισως και να είναι τρόπος για να αποφύγουμε το ντιβάνι του ψυχιάτρου, δεν ξέρουμε, δεν είμαστε ειδικοί. Αλλά μπορούμε να υποθέσουμε ότι ένας άνθρωπος που στη ζωή του γελάει πολύ και με την καρδιά του, έχει λιγότερες πιθανότητες να καταλήξει εκεί. Πρέπει να γελάμε ελεύθερα, είναι πολύ σημαντικό αυτό, γιατί διάφοροι δήθεν τύποι σε αυτήν τη χώρα κοντεύουν να ενοχοποιήσουν ακόμα και το γέλιο.

- Η παρέα κουβαλάει μια... ανδρική αθωότητα. Τελικά οι άνδρες μένουν πάντα παιδιά;

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι όλοι οι άνθρωποι λίγο-πολύ μένουν πάντα παιδιά. Οι άντρες ίσως λίγο περισσότερο, αλλά όλοι οι άνθρωποι κρατάνε αυτό το παιδί μέσα τους, και καλό είναι να το κρατάνε ζωντανό και καλό είναι να μη βιάζονται να μεγαλώσουν, να μη θέλουν τόσο έντονα να μπουν στον κόσμο των «μεγάλων». Μακάρι να μπορέσουμε όλοι να κρατήσουμε την παιδική μας αθωότητα μέχρι την τελευταία στιγμή.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΝΑΝΣΥ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ για το ΕΘΝΟΣ